Praca jest ważną formą ascezy i budowania siostrzanej wspólnoty. Siostry dzielą los ludzi ubogich, zarabiając na swe utrzymanie pracą rąk własnych. Doba jest podzielona harmonijnie mniej więcej po 7 godzin na modlitwę, pracę i odpoczynek, które przeplatają się ze sobą w ciągu dnia. Nie oznacza to jednak, że modlitwa nie jest obecna podczas pracy lub odpoczynku. Rozumiana jako relacja przyjaźni rozciąga się na wszystkie aspekty życia w  Karmelu. Św. Teresa doświadczała głębokich przeżyć mistycznych z miotłą czy patelnią w  ręku. Tego realizmu w życiu uczyła swoje córki – Chrystus jest z nami wszędzie. Aby zachować ducha nieustannej modlitwy, obowiązki zakonne są tak rozkładane, aby można je było wypełniać w samotności i milczeniu. Ponieważ prac do wykonania przeważnie jest dużo, a czasu niewiele, zwykło się mówić, że w Karmelu pracuje się „w międzyczasie”.

A czym się zajmują Karmelitanki? Przede wszystkim są to zwykłe obowiązki związane z prowadzeniem domu: gotowanie, pranie, sprzątanie, szycie zakonnej odzieży, uprawa ogrodu. Staramy się, aby ogród był piękny i przynosił pożytek; jest on również miejscem wytchnienia i spacerów dla Karmelitanki Bosej, która nie wychodzi poza obręb klauzury. Siostry zajmują się także pracami, które służą ich utrzymaniu. Szyją szaty liturgiczne i haftują, piszą ikony, wypiekają komunikanty, wykonują różne wyroby artystyczne takie jak figurki, różańce czy kartki. Zajęcia są zróżnicowane w zależności od możliwości wspólnoty i jej potrzeb.

 

Praca

Praca jest ważną formą ascezy i budowania siostrzanej wspólnoty. Siostry dzielą los ludzi ubogich, zarabiając na swe utrzymanie pracą rąk własnych. Doba jest podzielona harmonijnie mniej więcej po 7 godzin na modlitwę, pracę i odpoczynek, które przeplatają się ze sobą w ciągu dnia. Nie oznacza to jednak, że modlitwa nie jest obecna podczas pracy lub odpoczynku. Rozumiana jako relacja przyjaźni rozciąga się na wszystkie aspekty życia w  Karmelu. Św. Teresa doświadczała głębokich przeżyć mistycznych z miotłą czy patelnią w  ręku. Tego realizmu w życiu uczyła swoje córki – Chrystus jest z nami wszędzie. Aby zachować ducha nieustannej modlitwy, obowiązki zakonne są tak rozkładane, aby można je było wypełniać w samotności i milczeniu. Ponieważ prac do wykonania przeważnie jest dużo, a czasu niewiele, zwykło się mówić, że w Karmelu pracuje się „w międzyczasie”.

A czym się zajmują Karmelitanki? Przede wszystkim są to zwykłe obowiązki związane z prowadzeniem domu: gotowanie, pranie, sprzątanie, szycie zakonnej odzieży, uprawa ogrodu. Staramy się, aby ogród był piękny i przynosił pożytek; jest on również miejscem wytchnienia i spacerów dla Karmelitanki Bosej, która nie wychodzi poza obręb klauzury. Siostry zajmują się także pracami, które służą ich utrzymaniu. Szyją szaty liturgiczne i haftują, piszą ikony, wypiekają komunikanty, wykonują różne wyroby artystyczne takie jak figurki, różańce czy kartki. Zajęcia są zróżnicowane w zależności od możliwości wspólnoty i jej potrzeb.